Mogelijke ziektes en hun behandelingsmethodes
Nagels en snavels
Regelmatig controleer ik de nagels mijn duiven nagels niet te lang zijn geworden worden. Zodra de nagels te lang zijn, dan knip ik ze even bij. Nooit te veel af te knippen. Bij lichte nagels zie je een adertje lopen, bij donkere nagels helaas niet.
Voor zekerheid knip ik altijd een klein stukje af. Op sommige websites lees je dat ze nooit korter dan 1 cm geknipt mogen worden. Durf je zelf niet te knippen, kan je altijd hulp vragen bij een bevriende duivenliefhebber of bij een dierenarts langs te gaan. Bij de laatste zijn altijd kosten aangebonden.
Soms zie je dat de bovensnavel gegroeid is, tussen de aangegroeide en originele gedeelte zie je soms kleurverschil. Net als bij de nagel knip ik het aangegroeide gedeelte wat bij.
Tekort of gebrek aan
Elk dier kan net als de mens een tekort hebben aan o.a. vitaminen of mineralen. Geef je duiven met regelmatig vitamen en/of mineralen.
Denk bijvoorbeeld aan een potje roodsteen, Vitalith, Koudijs Vitamine oplossing e.d.
Ectoparasieten
Duiven kunnen last krijgen van zogenaamde ectoparasieten. Ectoparasieten, beter bekend als luizen en mijten zijn parasieten welke aan de buitenkant van de duiven leven.
Onderstaande soorten kunnen bij duiven voorkomen:
- Lange luis
- Kleine luis
- Schachtmijt
- Schurftmijt
- Bloedmijt
Voor het bestrijden van deze luizen en mijten zijn er genoeg middelen te verkrijgen bij diversen dierenzaken en/of duivenspeciaalzaken.
Endoparasieten
Endoparasieten zijn parasieten die zich ophouden in het lichaam van de duif. Denk aan de verschillende wormen, zoals
- Lintwormen
- Zuigwormen
- Rondwormen
- spoelwormen
- haarwormen
Postduivenhouders laten de ontlasting van hun duiven met regelmaat door een dierenarts op wormen controleren. Net als andere huisdieren kan je bijvoorbeeld een keer jaar een preventieve wormenkeur geven. “Voorkomen is beter dan genezen”. Je duivenhokken goed ontsmetten / schoonhouden is ook noodzakelijk om (verdere) besmetting te voorkomen.
Verder kunnen duiven ook last krijgen van ziektes veroorzaakt door o.a. bacteriën en virussen. Belangrijkste is om je duiven goed in de gaten te houden. Let ondere andere op hun gedrag, ontlasting en eetlust.
Vermoed je dat een van je duiven ziek is, zet deze gelijk apart. Liefs niet in de zelfde ruimte als je anderen duiven. En ga vooral niet zelf dokter spelen, ga naar een dierenarts, zoals “van der Sluis” (website: https://www.duivenkliniek.nl/)
Bij duiven kunnen o.a. de onderstaande ziektes veroorzaakt door een virus voorkomen
Paramyxo
Kenmerken:
- Waterige ontlasting
- Verlammingsverschijnselen, zoals het zogenaamde draaihalzen
- Schrikachtigheid
- Hoog aantal dode duiven
Pokken
Kenmerken:
- Een ontsteking in de keel (difterie)
- Een lokale ‘pok’ aan de snavel, neuswrat of oogranden
Herpes
- Een ontsteking aan de voorste luchtwegen
- Een ontsteking aan de ogen
Naast de bovengenoemde virussen kunnen ook bacteriën een oorzaak zijn
Paratyfus (twee vormen):
Acuut
Kenmerken:
- Darmontstekingen
- Diarree
Chronisch
Kenmerken:
- Draaihalzen
- Ontstekingen aan de gewrichten
- Gewichtsverlies
E-Coli
Kenmerk:
- Diarree
Zogenaamde geel (Trichomoniasis)
Kenmerken:
- Ontsteking in de keel
- Geelachtige woekering in de keel en in de krop
Coccidiose
Kenmerk:
- Ontstekingen in de darmen met diarree als gevolg.
bron: Diversen websites.
Meer informatie is o.a. te vinden op:
https://linus.infoteur.nl/specials/duivenziekten.html
http://www.duivensites.nl/default.asp?ContentId=1877&LanguageId=31&NewsId=82546&Title=Peter+Boskamp+%2D+Jonge+duivenziekte
http://www.duivensites.nl/default.asp?ContentId=1877&LanguageId=31&NewsId=68781&Title=Paramyxovirus+%28deel+1%29
https://www.postduivenhouden.nl/houden/ziektes/ziektes/
Streptococcosis: symptomen, diagnose en behandeling.
De ziekte streptococcosis is een frequent voorkomende aandoening bij duiven. Het wordt veroorzaakt door een bacterie Streptococcus gallolyticus en is naast paratyphus en chlamydiose één van de meest voorkomende bacteriële duivenziekten.
Wat is streptococcosis…
Paratyphus wordt veroorzaakt door een Salmonella-bacterie en chlamydiose of ornitosis door een chlamydophila bacterie. Dit soort ziekten mag men niet verwarren met virale ziekten (veroorzaakt door virussen) zoals circovirose, adenovirose, herpesvirose. Bacteriële ziekten kan men behandelen met antibiotica, virale ziekten niet. Bij virale ziekten kan men enkel preventief werken d.m.v. vaccinatie of secundaire bacteriële infecties behandelen, zoals bijv. bij het ‘adeno-coli’ syndroom.
Streptococcus wordt door duivenliefhebbers meestal verward met paratyphus wat dikwijls een verkeerde behandeling tot gevolg heeft. De bacterie Streptococcus gallolyticus kan bij normale duiven in de darm voorkomen zonder ziekte te veroorzaken. Het is slechts als de bacterie door de darm-bloedbarriëre geraakt m.a.w. in de bloedsomloop terecht komt, dat er min of meer ernstige symptomen kunnen ontstaan. Typisch is de plotse sterfte van een duif die enkele uren voorheen nog compleet gezond oogde. Dit heeft te maken met het feit dat de bacterie, eenmaal in het bloed, zeer snel ernstige ontstekingsreacties in organen en spieren kan veroorzaken. Bij experimentele besmetting van gezonde duiven waarbij men de bacterie rechtstreeks in het bloed inspoot, stierven alle duiven enkele uren na de besmetting. Ook antimicrobiële behandeling net na besmetting kon de snelle sterfte niet tegenhouden.
Symptomen
Bij mildere besmettingen zijn de voornaamste symptomen moeilijkheden met vliegen (door ontstekingsreacties op spieren en pezen), algemeen ziek zijn, slijmerige mest, gebrekkige eetlust. Soms is het enige symptoom sterfte van één of enkele duiven waarbij de andere duiven er compleet gezond uitzien.
Het is nog niet goed gekend welke factoren ervoor zorgen dat de bacterie in het bloed kan terechtkomen. Er is enerzijds de hoge infectiedruk uit de omgeving en factoren zoals stress, darmontsteking, etc… Stress blijkt een heel belangrijke factor bij deze aandoening. Toch blijkt streptococcosis ook wel degelijk een epidemiologisch patroon te vertonen d.w.z. dat er tegelijk in een kolonie meerdere duiven symptomen gaan vertonen. Dit wijst erop dat de besmettingsgraad en hoogstwaarschijnlijk de ziekteverwekkende eigenschappen van specifieke bacteriestammen (het soort van streptococ) ook van groot belang zijn. Daarom is het aangewezen om alle duiven te behandelen, zelfs al vertonen slechts enkele duiven ziekte.
Diagnose
De exacte diagnose kan enkel gesteld worden door lijkschouwing. Men heeft de grootste kans om werkelijk waardevolle informatie te krijgen uit een lijkschouwing van een gestorven of zieke duif. Dit is bij deze ziekte zeker het geval, maar is eigenlijk überhaupt van toepassing bij diagnostiek van problemen in een duivenkolonie. Er kan op basis van de symptomen een waarschijnlijkheidsdiagnose gesteld worden. Dikwijls zullen na twee dagen behandelen de symptomen reeds verdwenen zijn. Toch is het aan te raden de volledige duur van de behandeling te respecteren.
Behandeling
De behandeling bestaat uit individuele of drinkwatertoediening van amoxicilline of ampicilline gedurende 10 dagen. De behandeling werkt zeer goed en de problemen zijn bij de aangetaste duiven snel van de baan.
Hoewel dit niet wetenschappelijk aangetoond is, merk ik toch uit praktijkervaring dat dikwijls kolonies met een paratyphusprobleem (al dan niet opgelost of onderdrukt) gemakkelijker ook met streptococcosis te maken krijgen. Eén van de verklaringen hiervoor zou kunnen zijn dat darmschade door salmonella veroorzaakt, ervoor zorgt dat streptococcus gemakkelijker in de bloedbaan terechtkomt.
Wanneer komt de aandoening voor?
De aandoening komt dikwijls tijdens het vliegseizoen voor en kan oorzaak zijn van slechtere prestaties. Typisch is het verhaal van abnormaal naar huis komen van duiven bij een nochtans normaal verloop van de wedstrijd. Topduiven missen hun prijs plots met uren of komen dagen te laat naar huis terwijl de prijzen zeer vlotjes verdeeld werden. Het prijspercentage is stukken lager dan anders. Soms is er een plots overlijden van een duif tegelijk met deze wedstrijdresultaten of/en kan een duif niet goed meer vliegen. Dikwijls blijft een goede duif achter van een normaal verlopen vlucht. Dit alles heeft te maken met de pijn die de ontstekingsreactie op spieren en pezen veroorzaakt. Soms kunnen zelfs hele stukken van de spier door de hevige ontsteking verloren gaan en vervangen worden door bindweefsel (spiernecrose).
Het spreekt vanzelf dat dergelijke duiven, naargelang de ergheid van de necrose, niet meer geschikt zijn om met succes aan wedvluchten deel te nemen. Als men er snel genoeg bij is en men deze erge spiernecrose kan voorkomen, is het nochtans dikwijls geen probleem om met dezelfde duiven goede resultaten te behalen.
Bron: Dr Lanckriet Ruben